Ks. kard. Müller o sprzeczności postulatów niemieckiej tzw. drogi synodalnej
Dobrze, że opublikowano już oficjalne oświadczenia kardynałów Luisa Ladarii i Marca Ouelleta z okazji wizyty ad limina biskupów niemieckich. Dojrzali katolicy mają bowiem prawo wiedzieć, czy i jakie zaniepokojenie wyraził Urząd Nauczycielski Kościoła wobec jawnie heretyckich i schizmatyckich tekstów niemieckiej drogi synodalnej. Słowo obydwu kardynałów ma wagę nie tylko z racji ich urzędu, ale także dlatego, że są to zróżnicowane wypowiedzi uznanych teologów. W przeciwieństwie bowiem do nagłaśnianej większości partnerów synodalnych, wiedzą oni, o co chodzi w wierze katolickiej i jak należy w teologii katolickiej odróżniać prawdę od błędu. Nie przypadkiem Sobór Watykański II cytuje fundamentalne spostrzeżenie, że samoobjawienie się Boga w Jezusie Chrystusie jest dane w całej swej pełni i uobecnia się w Duchu Świętym przez Kościół za pośrednictwem Pisma Świętego, Tradycji Apostolskiej i Magisterium Kościoła w formie integralnej i niezafałszowanej (por. „Dei verbum” 1-10).
Zamiast uruchamiać na wskroś obłudną falę oszczerstw wobec kard. Kurta Kocha, pod hasłem „łapać złodzieja”, uczciwiej byłoby rozprawić się z jego argumentami w Rzymie, ale tego ci, którzy ją prowadzili, z braku kompetencji fachowych skrupulatnie unikali, grając obrażoną primadonnę. Także dla dzisiejszych katolików aktualna jest i pozostaje teza Deklaracji teologicznej z Barmer (1934) skierowana przeciwko „niemieckim chrześcijanom”, którzy zresztą już przed epoką nazizmu dopuszczali się błędów: „Odrzucamy fałszywą naukę, jakoby Kościół mógł lub musiał uznawać za źródło objawienia coś poza lub obok tego Jedynego Słowa Boga lub też inne wydarzenia i moce, osoby, i prawdy za Boże objawienie [...]. Odrzucamy fałszywą naukę, jakoby Kościół musiał pozostawić kształt swojego orędzia oraz porządku upodobaniom lub zmianom panującym każdorazowo w przekonaniach światopoglądowych oraz politycznych”.
Oświadczenie Stolicy Apostolskiej z 21 lipca 2022 r. tak to ujęło: „»droga synodalna« w Niemczech nie ma mocy zobowiązującej biskupów i wiernych do przyjęcia nowych sposobów rządzenia oraz nowych podejść do doktryny i moralności”.
APW, KAI
