Przedstawiciele komitetu stwierdzili na konferencji prasowej przed gmachem parlamentu, że obecna „oferta aborcyjna” musi zostać zastąpiona systemem wsparcia, który zapewni każdemu dziecku potrzebną pomoc, a rodzinom – poczucie bezpieczeństwa. Propozycja obejmuje nowelizację czterech ustaw i trzech rozporządzeń oraz przygotowanie jednego nowego rozporządzenia.
Pełnomocnik komitetu Mariusz Dzierżawski poinformował, że dotychczas policzono ponad 450 tys. podpisów pod projektem i tyle zostanie obecnie przekazanych. Dodał, że w kolejnych dniach zostaną doniesione kolejne. – Mam nadzieję, że będzie ich ponad pół miliona, to wielki sukces wolontariuszy i Polaków, którzy tej inicjatywie udzielili wsparcia – ocenił.
Jerzy Kwaśniewski z Instytutu Ordo Iuris, który pracował nad projektem, mówił, że konieczna jest zmiana prawa i procedur, które są nieludzkie i nie przystają do XXI w. Jego zdaniem, „czas, aby paradygmat myślenia o prawach człowieka objął wszystkich – od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci”.
– Chcemy, by ta inicjatywa się temu przysłużyła. […] Wiemy, że w każdym klubie parlamentarnym wyrażane są głosy poparcia dla tej inicjatywy – ocenił.
Propozycje inicjatywy „Stop aborcji” jeszcze w tym roku powinny, jego zdaniem, stać się obowiązującym prawem.
Dzięki temu, jak mówił, „w Polsce w majestacie prawa żadne dziecko nie zostanie pozbawione podstawowej opieki medycznej, nie zostanie pozostawione na śmierć w cierpieniu”.
Zdaniem Kwaśniewskiego, projekt zapewnia pełną prawną ochronę życia przed i po urodzeniu, bo – jak zauważył – istniejący tzw. kompromis aborcyjny zróżnicował wartość ludzkiego życia.
W myśl obowiązującej ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (z 1993 r.) aborcji można dokonywać, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety, jest duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia dziecka albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu lub gdy ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego.
W obywatelskim projekcie są zapisy uchylające te możliwości, a także nakładające na administrację rządową i samorządową obowiązek pomocy materialnej i opieki dla rodzin wychowujących dzieci upośledzone oraz matek i ich dzieci poczętych w wyniku czynu zabronionego.
Projekt przewiduje m.in. refundację świadczeń z zakresu hospicyjnej opieki perinatalnej, rozwinięcie domowej pediatrycznej opieki długoterminowej, wsparcie psychologiczne dla rodziców dzieci dotkniętych niepełnosprawnością lub śmiertelną chorobą oraz świadczenia opiekuńcze bez konieczności rezygnacji z pracy przez rodziców niepełnosprawnych dzieci. Projekt przewiduje ponadto np. zmianę przyspieszenia procedury adopcyjnej dziecka poczętego w wyniku zgwałcenia lub niepełnosprawnego.
Projekt zakłada, że za spowodowanie śmierci dziecka poczętego grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5; jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli śmierć dziecka spowodowała jego matka, sąd może zastosować wobec niej nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia. Matka – w myśl projektu – ma nie podlegać karze, jeśli działała nieumyślnie.
Wyłączenie to – jak wskazano w uzasadnieniu projektu – dotyczy nieumyślnej formy czynów, polegającej co do zasady na niedochowaniu przez matkę dziecka poczętego ostrożności, jakiej wymaga się od osoby w jej stanie. – Projektowane przepisy oznaczają, że ustawodawca traktuje takie zachowanie jako bezprawne i zawinione, jednak wyłącza matkę spod groźby sankcji, biorąc pod uwagę, iż zazwyczaj utrata dziecka w takiej sytuacji jest sama w sobie źródłem cierpienia matki, która chciała dziecka, a w wyniku swojego nieroztropnego zachowania doprowadziła do jego śmierci lub uszkodzenia jego ciała – podkreślono.
Jednocześnie – jak wskazano – osoba trzecia, w tym lekarz, który wskutek swego zaniedbania doprowadził do śmierci lub uszkodzenia ciała dziecka poczętego, podlega karze za ten czyn.
W projekcie jest też zapis stanowiący, że nie popełnia przestępstwa lekarz, jeżeli śmierć dziecka jest następstwem działań leczniczych, koniecznych dla uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia matki.
