Dzisiejsza uroczystość przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty
z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Fakt, że uroczystość ta przypada często w trakcie Wielkiego Postu, uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana
z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół Wschodni już od wieku V. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów Papieża św. Grzegorza Wielkiego
(+ 604). Najstarszym świadectwem tego święta na Wschodzie jest homilia Abrahama z Efezu, wygłoszona najprawdopodobniej w Konstantynopolu między 530
a 550 r. Święto w Konstantynopolu potwierdzone jest
w VI w., w Antiochii pod koniec VI w., w Jerozolimie
w I połowie VII w. Na Zachodzie natomiast potwierdzenie znajdujemy w VII w. (Rzym i Hiszpania).
Wiadomo także, że już w IV wieku w Nazarecie powstała bazylika Zwiastowania. Wystawił ją bogacz żydowski, Józef z Tyberiady, który przeszedł na chrześcijaństwo. Wybudował on kościół na miejscu, gdzie według podania miał stać domek Świętej Rodziny. W roku 570 nawiedza
i opisuje tę bazylikę pielgrzym, Antoni z Piacenzy. Przetrwała ona do wieku XI.
W uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 marca, Kościół w Polsce obchodzi już po raz 25. Dzień Świętości Życia. Został on ustanowiony w Kościele w Polsce w 1998 r. i był odpowiedzią polskich biskupów na apel św. Jana Pawła II zawarty w encyklice „Evangelium vitae” z 25 marca
1995 roku.
Dzień Świętości Życia przypada dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem. Jego celem jest budzenie wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia na każdym jego etapie oraz zwrócenie uwagi na potrzebę szczególnej troski o nie. W okolicach tego dnia na Jasną Górę przybywają obrońcy życia z całej Polski, by modlić się w intencji ochrony życia.
Co roku w związku z uroczystością Zwiastowania Pańskiego w polskich parafiach proponuje się rozpoczęcie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego w intencji ocalenia życia zagrożonego aborcją.
Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele Ojców Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
Zobowiązanie to obejmuje okres dziewięciu miesięcy. Polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka
i jego rodziców. Do modlitwy można też dołączyć dowolnie wybrane postanowienia (np. częsta spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego), nie jest to jednak obowiązkowe. Duchowej Aadopcji może podjąć się każdy.
