Zwiastunem tej radosnej nowiny jest anioł, który wypowiada słowa niezmiernie wielkiej wagi, stojące w centrum całego chrześcijańskiego przepowiadania: „Pan zmartwychwstał”. Ten, który wcześniej był ukrzyżowany, teraz żyje, a pusty grób jest tego potwierdzeniem. Obie niewiasty zostają posłane do uczniów, by ogłosić im tę niezwykłą wieść. One pierwsze stają się głosicielami zmartwychwstania Chrystusa. Dzięki ich świadectwu odrodzi się wkrótce pierwsza wspólnota wiernych, która też będzie głosić zwycięstwo Jezusa i Jego powrót do życia. Kobiety swoją misję idą spełnić z bojaźnią i radością. Odpowiedzią na ich gotowość i zapał apostolski jest objawienie się samego Jezusa. Rozpoznają Go z radością i oddają pokłon: w tym geście chcą zaznaczyć, że uznają Go za Boga i Zbawcę. On sam dodaje im odwagi, koniecznej do głoszenia Dobrej Nowiny, i posyła je do Galilei. Tam winni udać się także uczniowie, którzy na nowo spotkają Go, tak jak kiedyś spotkali się z Nim w chwili powołania.
Św. Paweł przypomina nam wszystkim, że przez chrzest umarliśmy dla grzechu. Trzeba go nieustannie odrzucać, aby mieć w sobie życie Chrystusowe. Jeśli zwalczę grzech, Jezus będzie obecny w mojej duszy i będzie napełniał ją ciągle swoją łaską. Pozwoli mi postępować w nowości życia, przemieni moje serce, dzięki czemu będę kroczył zawsze w stronę światła. Stanę się nowym człowiekiem, który z radością ogłosi, że Jezus żyje. Spotkałem Go żywego, a On mnie przemienił. Prośmy Jezusa zmartwychwstałego, który prawdziwie żyje, aby towarzyszył naszej wędrówce wiary i wspierał nasze wysiłki na drodze stawania się nowymi, lepszymi ludźmi. Niech zmartwychwstały Pan obficie napełnia nasze serca swoim pokojem i radością.
Not. Mariusz Kamieniecki
