Szanowny Panie Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego Węgier!
Szanowny Panie Przewodniczący Bundestagu!
Eminencjo, Czcigodny Księże Kardynale Prefekcie!
Eminencje i Ekscelencje, Dostojni Księża Biskupi!
Pragnę serdecznie pozdrowić Uczestników i Organizatorów dzisiejszego sympozjum, odbywającego się dla uczczenia jubileuszu 90. urodzin Papieża Emeryta Benedykta XVI.
Dziękuję Ekscelencji Księdzu Arcybiskupowi Stanisławowi Gądeckiemu, Przewodniczącemu Konferencji Episkopatu Polski, Panu Markowi Kuchcińskiemu, Marszałkowi Sejmu RP, oraz przedstawicielom Fundacji Watykańskiej J. Ratzinger – Benedykt XVI za inicjatywę tego uroczystego spotkania.
To wyjątkowa okazja, aby uhonorować osobę i dokonania prawdziwie wybitnego przywódcy duchowego, duszpasterza, uczonego i myśliciela, jednego z największych umysłów naszych czasów.
Ojciec Święty Benedykt XVI kontynuował dwa zasadnicze nurty pontyfikatu naszego wielkiego rodaka, św. Jana Pawła II. Pierwszym z nich była wyrazista afirmacja tożsamości chrześcijańskiej i katolickiej, ponowne odkrywanie jej głębokich, czystych źródeł.
Drugim – dialog Kościoła ze światem współczesnym, przechodzącym poważne przemiany cywilizacyjne. To całościowe spojrzenie, obejmujące chrześcijaństwo w kontekście postindustrialnych przewartościowań społeczno-politycznych, filozofii postmodernizmu, rewolucji informacyjnej oraz globalizacji skłaniało Papieża Benedykta XVI do formułowania ważnych, niezwykle przenikliwych ocen i prognoz.
Wiele z nich znalazło się w encyklice „Caritas in veritate”. Spośród licznych wątków podjętych w tym dokumencie warto wydobyć szczególnie ten, który odnosi się do relacji państwo-Kościół.
Jego Świątobliwość pisze bowiem: Kościół nie proponuje technicznych rozwiązań i jest „jak najdalszy od mieszania się do rządów państw”. Jednakże musi wypełniać w każdym czasie i okolicznościach misję prawdy na rzecz społeczeństwa na miarę człowieka, jego godności i powołania. Bez prawdy wizja życia staje się empiryczna i sceptyczna, niezdolna wznieść się ponad praxis, ponieważ nie szuka wartości – a czasem nawet znaczenia – które pozwoliłyby ją ocenić i ukierunkowywać. Wierność człowiekowi wymaga wierności prawdzie, która jako jedyna gwarantuje wolność […] i możliwość integralnego rozwoju ludzkiego. Dlatego Kościół jej szuka, niezmordowanie głosi ją i rozpoznaje, gdziekolwiek się pojawia.
Ponad 1050 lat historii mojej Ojczyzny, w tym również ostatnie ćwierćwiecze, dostarcza wielu dowodów i przykładów trafności powyższego ujęcia. Polski model stosunków między państwem a Kościołem ewoluował przez wieki w duchu wzajemnego szacunku i respektowania autonomii, umożliwiając owocną współpracę w oparciu o zasadę pomocniczości. Sprawdzony w praktyce, pomnażał i nadal pomnaża wspólne dobro i jako taki może być źródłem inspiracji także w innych miejscach naszego globu.
Raz jeszcze dziękuję Organizatorom oraz Wielce Szanownym Uczestnikom dzisiejszego sympozjum. Jestem przekonany, że będzie ono forum interesującej, owocnej wymiany myśli. Serdecznie wszystkich Państwa pozdrawiam.
Z wyrazami szacunku
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Andrzej Duda
