W Wielki Czwartek w katedrach biskupich są odprawiane dwie Msze Święte: w godzinach przedpołudniowych – Msza Krzyżma i w godzinach wieczornych – Msza Wieczerzy Pańskiej. W bezpośredniej bliskości wydarzeń Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Zbawiciela kapłani gromadzą się w kościele katedralnym, by pod przewodnictwem biskupa sprawować Eucharystię i w ten sposób wyrazić jedność całego prezbiterium. Jest to moment szczególnie uroczysty, gdyż tego dnia kapłani odnawiają wobec swego biskupa przyrzeczenia złożone w dniu święceń kapłańskich. Starożytna tradycja wiąże jednocześnie tę uroczystą Mszę Świętą z obrzędem poświęcenia olejów, których kapłani używają w sprawowaniu niektórych sakramentów. Poświęconym dzisiaj Olejem Krzyżma są namaszczani nowo ochrzczeni, przystępujący do sakramentu bierzmowania, sakramentu święceń, ręce prezbiterów i głowy biskupów, a także kościoły i ołtarze w obrzędzie ich poświęcenia. Olejem Chorych natomiast są namaszczani ci, którzy zapadli na zdrowiu. Skuteczność znaków sakramentalnych jest dziełem samego Chrystusa, który przez swoje cierpienie i śmierć na Krzyżu oraz przez swoje chwalebne zmartwychwstanie tchnął moc w te znaki, które pozostawił swojemu Kościołowi. Dlatego właśnie poświęcenia olejów Kościół dokonuje w bezpośredniej bliskości czasu, który upamiętnia i uobecnia Misterium Chrystusowego uniżenia i wywyższenia.
Teksty biblijne czytane podczas Mszy Krzyżma mówią nam o namaszczeniu Duchem Świętym i posłaniu do głoszenia dobrej nowiny. Takie namaszczenie i posłanie otrzymał sam Chrystus, jako Najwyższy Kapłan. Wyznał to wyraźnie w synagodze w Nazarecie (por Łk 4,16-21). Z Jego woli to namaszczenie i posłanie otrzymują ci wszyscy, którzy uwierzą w Niego jako Syna Bożego, przysłanego na świat przez Ojca. Konsekwencją każdego namaszczenia jest posłanie do ewangelizacji przez słowo, modlitwę i dobre czyny.
Mszą Świętą Wieczerzy Pańskiej, sprawowanej w naszych świątyniach w Wielki Czwartek wieczorem, rozpoczynamy celebrację Świętego Triduum Paschalnego, Paschy Chrystusa, czyli Jego przejścia z życia ziemskiego, przez cierpienie, śmierć na krzyżu i pobyt w grobie – do życia chwalebnego w zmartwychwstaniu. Te trzy dni, od wieczora Wielkiego Czwartku, do wieczora Niedzieli Zmartwychwstania, stanowią jedno wielkie święto, największe święto naszej wiary. Tym, czym jest niedziela dla tygodnia, tym są te Trzy Święte Dni dla całego roku. To trzydniowe świętowanie zbawczego dzieła Chrystusa osiąga swój punkt kulminacyjny w Wigilii Paschalnej, kiedy to obchodzimy Rezurekcję, czyli Zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Gromadzimy się dzisiaj wokół Chrystusa Pana jak uczniowie na Ostatniej Wieczerzy. Uczestniczymy w tych samych wydarzeniach. Ten sam Jezus zaprasza nas do wspólnego stołu. Weźmie chleb i wino i przemieni je w swoje Ciało i Krew, aby nas nakarmić i uzdolnić do wypełniania nowego przykazania miłości. Podczas dzisiejszej Eucharystii w szczególny sposób dziękujemy Chrystusowi za dar sakramentu Eucharystii i kapłaństwa, których ustanowienie dzisiaj wspominamy, oraz za dar przykazania miłości. Chrystus zostawił nam wymowny przykład tej miłości, umywając w czasie Ostatniej Wieczerzy nogi swoim uczniom, mówiąc: „Dałem wam przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13,15). W tym geście służby Chrystus nam zostawił zlecenie, abyśmy sprawowanie Eucharystii łączyli zawsze z czynami miłości, służąc sobie nawzajem.