Nie wiadomo, czy wybuchnąć śmiechem, czy się bać. Absurdalna tablica z nazwiskiem jednego z bohaterów komunizmu wisi nad głowami radnych, którzy w czasie trwania sesji udają się tam na kawę. Jeśli w myśl hasła „W pieriod k pabiedie komunizma” symbolem podboju świata przez rewolucję bolszewicką byli Lenin, Stalin… Gorbaczow, a nade wszystko w poetyckim ujęciu robotnik i kołchoźnica z sierpem i młotem, to symbolem podboju kosmosu był właśnie pułkownik Armii Sowieckiej Jurij Gagarin.
Ten bohater ZSRS, pierwszy sowiecki człowiek w kosmosie, patronuje dziś jednej z sal Pałacu Kultury i Nauki. I tak jak PKiN ratuje jeszcze jego użytkowy walor, to już jego permanentne nawiązania wskazujące na sowiecką okupację Polski są nie do zniesienia. Na przykład pisma Marksa, Engelsa i Lenina w dłoniach rzeźby robotnika. Jest też sala generał major Walentyny Tierieszkowej – pierwszej sowieckiej kobiety w kosmosie. Członek Prezydium Rady Najwyższej ZSRS oraz KC KPZR. Inna sala wciąż nosi nazwę w języku rosyjskim „Trojka”, w nawiązaniu do dawnej restauracji tam się mieszczącej.
Obecne kierownictwo PKiN nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, dlaczego obecnie sala tak się nazywa. Na pewno cieszą się wszyscy ci, którzy chcieli ograniczania lekcji historii. Wtedy łatwiej jest bez namysłu przyjmować fakty w rodzaju: „To już tak było, więc tak zostało”.
Miejsce, w którym znajduje się Pałac Kultury i Nauki, było w okresie międzywojennym centrum miasta. Przecinała je gęsta sieć ulic. Na terenie znajdującym się w granicach dzisiejszych ulic Marszałkowskiej, Świętokrzyskiej, Emilii Plater oraz Alei Jerozolimskich znajdowało się około 160 kamienic. Niemcy pozostawili po II wojnie światowej ogromne zniszczenia w śródmieściu Warszawy. Około 70 procent tkanki miejskiej zostało zrównane z ziemią. Ale jest pewne, że 30 domów w tym kwadracie było prawie nieuszkodzonych, natomiast następnych 50 nadawało się do odbudowy bądź remontu. Na zniszczone ulice wracało życie, a w zdewastowanych mieszkaniach ponownie pojawiali się ludzie. Wtedy rozpoczęli budowę PKiN sowieccy robotnicy, wcześniej kończąc niemieckie dzieło. Tym, czym był w okresie zaborów znajdujący się na obecnym placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie sobór św. Aleksandra Newskiego, tym w okresie PRL był PKiN. I tak jak rozebrano w latach 1918-1919 niewątpliwie wartościowy z punktu widzenia architektonicznego sobór, tak i Pałac Kultury powinien znaleźć się na śmietniku historii.
Skupmy się więc na budowie symboli oraz miejsc użytkowych, niosących optymistyczny przekaz dla Polski. Sobotnie dziękczynienie za św. Jana Pawła II i Radio Maryja w Toruniu pokazało, jak można łączyć środowiska, skupiać coraz więcej ludzi wokół jednej dobrej sprawy. Powstają szkoły, uczelnia, media. Studenci kręcą filmy, wychodzą nowe publikacje.
Ale wracają zagrożenia międzyplanetarnym eksportem komunizmu. W 2007 r. podczas obchodów swoich 70. urodzin w rezydencji Władimira Putina Tierieszkowa oświadczyła, że chce umrzeć na Marsie. Jeśli już tak się upiera, to niech tam zabierze ze sobą PKiN i wszystkie bliskie jej sercu symbole znajdujące się w Polsce. Pozdrawlaju!
