W historii Polski zbyt wielu naszych rodaków uciekało z Ojczyzny. Wielkie fale emigracji następowały wtedy, gdy władzę nad Polakami przejmowały wrogie, obce państwa.
Tak było po upadku Polski w Powstaniu Kościuszkowskim, w czasie tak zwanej Wielkiej Emigracji, po upadku Powstania Listopadowego, a potem Powstania Styczniowego.
Tak było też w okresie PRL. Polacy uciekali zawsze z powodów politycznych. Przede wszystkim w poszukiwaniu bezpieczeństwa i wolności. Wolność słowa na emigracji dała wielki rozkwit polskiej literatury i muzyki. Zarówno w XIX wieku (Mickiewicz, Słowacki, Chopin), jak i XX wieku (np. Herbert czy tysiące muzyków i filmowców). Były to ucieczki do wolności.
Dokładnie 32 lata temu z Polski musiał uciekać pułkownik Ryszard Kukliński. 7 listopada 1981 roku, zamknięty w drewnianej skrzyni, uciekał przed rządzącymi Polską w imieniu wrogiego państwa. Uciekał z Polski na miesiąc przed wprowadzeniem stanu wojennego.
Wiedząc, co czekało żołnierzy Armii Krajowej walczących z komunistami – śmierć w torturach i ciało rzucone pod płotem pod osłoną nocy. Ostatni polski żołnierz tułacz uciekał z Polski właśnie w poszukiwaniu bezpieczeństwa po tym, jak zaryzykował życie w walce o jej wolność. Tak samo jak uciekający powstańcy. Szukali nowej ojczyzny, wierząc, że ostatnią szansą dla Polski jest silny sojusznik, w którego interesie byłaby wolna Rzeczpospolita.
Dziś, gdy jesteśmy członkiem NATO, to marzenie pokoleń emigrantów jest spełnione. W szczególny sposób widać to, gdy na polskich poligonach odbywają się największe od lat manewry Sojuszu Północnoatlantyckiego. Bierze w nich udział około 6 tysięcy żołnierzy z 14 krajów.
Odbywają się one 6 tygodni po rosyjsko-białoruskich ćwiczeniach ataku na Zachód. Ćwiczyli wtedy uderzenie atomowe na Warszawę, dowodząc, że doktryna wojenna Moskwy nie różni się wcale od tej, którą tak dokładnie poznał płk Ryszard Kukliński. Manewry NATO nie tylko zwiększają realne bezpieczeństwo państwa polskiego. Zwiększają także poczucie bezpieczeństwa zwykłych obywateli. To właśnie między innymi takiego bezpieczeństwa poszukiwali emigranci z Polski. I dzięki NATO mentalni następcy Kościuszki, Wysockiego, Traugutta, żołnierzy wyklętych, żołnierzy tułaczy i Kuklińskiego nie szukają już schronienia w odległych krajach.
To wyjątkowo symboliczne, że właśnie w czasie manewrów NATO do Polski przyjeżdża sekretarz stanu USA John Kerry. Swoją obecnością daje do zrozumienia, jak znaczące są te ćwiczenia. Mimo poszukiwań nowej strategii dla Sojuszu Północnoatlantyckiego po dekadzie walki z terroryzmem okazuje się, że klasyczna, obronna strategia NATO znów jest aktualna. Zmusza do tego zachowanie Rosji po odbudowaniu politycznego potencjału na arenie międzynarodowej.
Dowodzi tego także sprawa Edwarda Snowdena. Były pracownik amerykańskich służb specjalnych zdecydował, że przekaże wrażliwe informacje swojego państwa mediom. A każdą z nich „odtajni” w wygodnym dla siebie momencie. Udostępnił je tym samym różnym organizacjom terrorystycznym lub państwom trzecim, które zapragnęłyby skłócić USA i ich sojuszników.
Jest także bardzo prawdopodobne, że przekazał te informacje innemu państwu. Różne porównania Snowdena do Kuklińskiego są niedorzeczne. Poczynając od tego, że Snowden nie ryzykował dla wolności swojego kraju, ale chciał osłabić wolny, demokratyczny rząd Stanów Zjednoczonych, a kończąc na powodach, dla których opuszczali swój kraj. Obecność Edwarda Snowdena w Moskwie to raczej ucieczka od wolności.
