Biskupi polscy w stanowisku po ostatnim zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski wydali bardzo ważny dokument. Przestrzegają w nim przed dyktaturą relatywizmu. „W obecnym kontekście kulturowym – czytamy – coraz mniej jest miejsca na obiektywne i uniwersalne wartości, a do głosu dochodzi dyktatura relatywizmu, polityczna poprawność i nowe oblicze ateizmu wrogiego wobec ludzi wierzących. […] Środowiska określające się mianem ’Kościoła otwartego’ niejednokrotnie lansują duchownych i świeckich podważających oficjalne nauczanie Kościoła, a równocześnie dyskredytują tych, którzy stają w obronie prawdy. Tymczasem Kościół pozostaje otwarty na świat”.
Biskupi podziękowali wszystkim pracownikom służby zdrowia, którzy bronią prawa do wolności sumienia i podpisali Deklarację Wiary. Stwierdzili, że „agresja skierowana przeciw lekarzom sygnatariuszom Deklaracji jest nie tylko niezrozumiała, ale i nie do przyjęcia. […] Przeczy ona konstytucyjnej zasadzie wolności sumienia i wyznania oraz kwestionuje niezbywalne prawo do klauzuli sumienia w praktyce lekarskiej”. Powołali się na encyklikę „Evangelium vitae”, w której św. Jan Paweł II napisał, że „kto powołuje się na sprzeciw sumienia, nie może być narażony nie tylko na sankcje karne, ale także na żadne inne ujemne konsekwencje prawne, dyscyplinarne, materialne czy zawodowe”.
To bardzo oczekiwany, ważny i potrzebny głos naszych pasterzy i należą się im słowa uznania oraz podziękowania. Sytuacja wymaga zdecydowanych i przemyślanych działań. Wyzwania są ogromne. Z jednej strony działa potężne homolobby oraz pojawiają się nowe koncepcje podważające naturalną rodzinę opartą na związku mężczyzny i kobiety. Z drugiej społeczeństwa budzą się przeciwko absurdom współczesności i publicznie bronią naturalnej rodziny, bo ludzie dostrzegają, że homoekstremizm, gender, aborcja, dyktatura relatywizmu i inne czynniki niszczą fundamenty społeczeństwa i prowadzą do totalitaryzmu.
Wyrugowanie odniesienia do obiektywnej prawdy z życia publicznego jest główną przyczyną okaleczenia współczesnej demokracji. Przestrzegał przed tym św. Jan Paweł II, pisząc w encyklice „Centessimus annus”, że demokracja oderwana od wartości łatwo zamienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm. O dyktaturze relatywizmu mówił ks. kard. Joseph Ratzinger tuż przed jego wyborem na Papieża. Wówczas stwierdził: „Tworzy się swoista dyktatura relatywizmu, który niczego nie uznaje za ostateczne i jako jedyną miarę rzeczy pozostawia własne ’ja’ i jego zachcianki”. Ten temat rozwinął prof. Roberto de Mattei w książce „Dyktatura relatywizmu”. Autor twierdzi, że czeka nas najgorsza tyrania w historii. Podkreśla, że marsz w kierunku totalitaryzmu rozkłada się na trzy etapy. Pierwszym jest negacja istnienia prawa i prawdy obiektywnej, czego konsekwencję stanowi zrównanie dobra i zła, grzechu i cnoty. Drugim – instytucjonalizacja dewiacji moralnych objawiająca się w przemianie prywatnej niegodziwości w publiczną cnotę. Trzecim wreszcie – wprowadzenie ostracyzmu społecznego i prawnej karalności dobra, w tym także publicznego odwołania do wiary. Powoli współczesne liberalne demokracje dochodzą do tego momentu, hołdując antydekalogowi i negując zbudowaną na fundamencie chrześcijaństwa tradycję kultury europejskiej.
Nie uda się uratować demokracji bez budowania jej w oparciu o wartości obiektywne. Europa liberalnych demokracji coraz bardziej pogrąża się w kryzysie i zmierza ku upadkowi. Jedynym lekarstwem na tę chorobę jest zatem powrót do zdrowych korzeni.
