Pikieta przed Szpitalem im. Rydygiera w Krakowie

W pełni popieram i rozu­miem tych ucz­ci­wych lekarzy, którzy sprze­ci­wiają się wykony­wa­nia abor­cji, czyli zabójstwa abso­lut­nie niewin­nych dzieci. W imię sza­cunku do życia zarządze­niem Unii Europe­jskiej znie­siono karę śmierci. Jed­nak te same struk­tury poli­ty­czne propagują abor­cje, czyli swo­bodę zabi­ja­nia nien­ar­o­d­zonych dzieci.

W dzisiejszym wpisie chcę poruszyć sprawę piki­ety, którą zor­ga­ni­zowała Fun­dacja Pro — Prawo do Życia z Warszawy. Miała ona miejsce przed szpi­talem im. Rydygiera w Krakowie. Obrońcy życia prag­nęli poprzez piki­etę wykazać sol­i­darność z anestezjologami pracu­ją­cymi w tym szpi­talu, którzy odmówili asys­towa­nia i udzi­ału w zabi­ja­niu nien­ar­o­d­zonych dzieci. Sprawa rozpoczęła się we wrześniu 2012 roku od sprze­ciwu jed­nego z lekarzy wobec asys­towa­nia przy abor­cji. Do protestu dołączyło kole­jnych dwóch lekarzy. Anestezjolodzy powołują się na klauzulę sum­ienia, według której lekarz ma prawo odmowy udzi­ału w czyn­noś­ci­ach sprzecznych z jego sumieniem.

Aktu­al­nie obow­iązu­jący w naszym kraju zapis klauzuli sum­ienia zezwala lekar­zowi na odmowę, jed­nak ma on obow­iązek wskazać pra­cown­ika służby zdrowia, który wykona tę czyn­ność. Z punktu widzenia etyki katolick­iej takie postępowanie jest niemoralne. Wiemy z doświad­czeń innych państw, do jakich tragedii doprowadz­iło m.in. narzucanie lekar­zom wykony­wanie nieety­cznych czyn­ności. Dziwi mnie brak reakcji środowisk lekars­kich wobec niedorzeczności tego zapisu. Należy dążyć do jak najszyb­szej jego zmi­any prawa w tej kwestii i wprowadzić bezwarunk­ową klauzulę sumienia.

Już zainicjowana i spisana w starożyt­nej Grecji Przysięga Hipokratesa zaw­ier­ała ślubowanie, że lekarz nigdy nie będzie prak­tykował abor­cji — „Nie podam nigdy niewieś­cie środka poron­nego”. Niemoralne jest wyma­ganie od lekarza, którego zadaniem nadrzęd­nym jest ochrona zdrowia i życia pac­jen­tów, aby wykony­wał lub asys­tował przy zabi­ja­niu nien­ar­o­d­zonych dzieci. Życie człowieka zaczyna się w momen­cie poczę­cia i od tego etapu człowiekowi przysługuje niezby­walna god­ność i sza­cunek. Jest to fakt oczy­wisty i podawany w pub­likac­jach medy­cznych, naukowych, pol­s­kich, zagranicznych, ale także w podręcznikach do V klasy szkoły pod­sta­wowej oraz encyk­lo­pe­di­ach dla dzieci. Nie trzeba być spec­jal­istą, aby przeprowadzić krótkie log­iczne rozu­mowanie i wyciągnąć stosowne wnioski. Jeżeli życie człowieka rozpoczyna się w momen­cie poczę­cia, to jego prz­er­wanie – w jakikol­wiek sposób i w którymkol­wiek momen­cie – będzie zawsze zabójstwem.

W pełni popieram i rozu­miem tych ucz­ci­wych lekarzy, którzy sprze­ci­wiają się uczest­niczenia w zabi­ja­niu abso­lut­nie niewin­nych dzieci. W imię sza­cunku do życia zarządze­niem Unii Europe­jskiej znie­siono karę śmierci. Jed­nak te same struk­tury poli­ty­czne propagują abor­cje, czyli swo­bodę zabi­ja­nia nien­ar­o­d­zonych dzieci. Abor­cja to kara śmierci wykony­wana na niewin­nych isto­tach ludz­kich w początkowym etapie ich życia. Nie można zmuszać lekarzy do zdrady swo­jego szla­chet­nego i pięknego powoła­nia obrońcy zdrowia i życia na rzecz pełnienia roli kata.