„NIE” dla ratyfikacji Konwencji Rady Europy cd. oraz cud beatyfikacyjny papieża Pawła VI

Pol­ska Fed­er­acja Ruchów Obrony Życia przy­go­towała apel skierowany przede wszys­tkim do Pani Marsza­łek Sejmu RP Ewy Kopacz, ale i do wszys­t­kich par­la­men­tarzys­tów. Zachę­cam do składa­nia pod­pisów prze­ci­wko raty­fikacji Kon­wencji na stronie www.konwencjinie.pl.

Pol­ska Fed­er­acja Ruchów Obrony Życia współor­ga­nizuje oby­wa­tel­ski protest prze­ci­wko raty­fikacji przez rząd Kon­wencji Rady Europyo zapo­b­ie­ga­niu i zwal­cza­niuprze­mocywobec kobiet i prze­mocy domowej. Przy­pomnę, że zaraz po uroczys­toś­ci­ach kan­on­iza­cyjnych papieża Jana Pawła II pre­mier Don­ald Tusk zapowiedział rozpoczę­cie prób jej raty­fikacji. Wprowadze­nie w życie społeczne tego doku­mentu może prowadzić do powtórnej legal­iza­cji zbrodni abor­cji, wprowadzenia do życia społecznego niebez­piecznej i demor­al­izu­jącej ide­ologii gen­der oraz znaczne ogranicze­nie możli­wości wypowiedzi na tem­aty kon­trow­er­syjne. Pol­ska Fed­er­acja Ruchów Obrony Życia przy­go­towała apel skierowany przede wszys­tkim do Pani Marsza­łek Sejmu RP Ewy Kopacz, ale i do wszys­t­kich par­la­men­tarzys­tów. Zachę­cam do składa­nia pod­pisów prze­ci­wko raty­fikacji Kon­wencji na stronie www.konwencjinie.pl. Poniżej tekst petycji.

Marsza­łek Sejmu RP Ewa Kopacz ul. Wiejska 4/6 Warszawa

W związku z decyzją Rządu RP o skierowa­niu do Par­la­mentu wniosku w sprawie raty­fikacji Kon­wencji Rady Europy „o zapo­b­ie­ga­niu i zwal­cza­niu prze­mocy wobec kobiet”, zwracam się do Pań i Panów Posłów o odrzuce­nie tego wniosku i nier­aty­fikowanie Konwencji.

Doce­ni­a­jąc znacze­nie i konieczność zapo­b­ie­ga­nia i prze­ci­wdzi­ała­nia wszelkim for­mom prze­mocy, w tym prze­mocy wobec kobiet, uważam, że Państwo Pol­skie posi­ada wystar­cza­jące instru­menty prawne i orga­ni­za­cyjne, aby skutecznie jej prze­ci­wdzi­ałać i zwalczać.

Mój sprze­ciw wobec Kon­wencji związany jest przede wszys­tkim z fak­tem, że Kon­wencja jako źródła prze­mocy wskazuje trady­cję, religię, rodz­inę i małżeństwo, jed­nocześnie narzu­ca­jąc pro­mowanie i tol­er­ancję wobec wszel­kich form zachowań sek­su­al­nych oraz prowadze­nie poli­tyki społecznej zgod­nej z zasadami ide­ologii gender.

Przyję­cie Kon­wencji nałoży na Pol­skę szereg zobow­iązań i wymusi dzi­ała­nia nieak­cep­towane przez zde­cy­dowaną więk­szość społeczeństwa, w tym:

• wprowadze­nie do pol­skiego prawa i poli­tyki społecznej rozwiązań opar­tych na nowej definicji płci, jako „roli przyp­isanej jed­nos­tce przez społeczeństwo”, co wprowadzi zamęt prawny, zwłaszcza w prawie rodzinnym;
• wprowadzenia do pro­gramów naucza­nia treści powszech­nie nieak­cep­towanych, w tym o „niestereo­ty­powych rolach płciowych”;
• wprowadze­nie kosz­townego sys­temu mon­i­torowa­nia real­iza­cji Kon­wencji i pod­da­nia się dotk­li­wym sankcjom w przy­padku negaty­wnej oceny dokony­wanej okre­sowo przez pon­ad­nar­o­dowe gremium.

Przyję­cie Kon­wencji narusza też kon­sty­tucyjny porządek prawny, w tym zapisy mówiące o ochronie małżeństwa i rodziny oraz prawie rodz­iców do wychowa­nia dzieci zgod­nie z włas­nym świato­poglą­dem, a także zapisy mówiące o świato­poglą­dowej bezstron­ności Państwa i równości wobec prawa kobiet i mężczyzn.

Radosną wiado­moś­cią jest fakt, że 19 października Stolica Apos­tol­ska dokona aktu beat­y­fikacji papieża Pawła VI, który wypra­cował i ogłosił fun­da­men­talną encyk­likę Humanae vitae. Cud będący pod­stawą decyzji o beat­y­fikacji papieża Pawła VI miał miejsce w 2001 roku w Stanach Zjed­noc­zonych (w Kali­fornii). Kobi­eta będąca w 24. tygod­niu ciąży otrzy­mała infor­ma­cję od lekarza o pęknię­ciu pęcherza płodowego. W jego następst­wie doszło do wodobrzusza. Ginekolog-położnik poin­for­mował pac­jen­tkę, że dziecko nie ma szans na przeży­cie, a kon­tyn­uowanie ciąży jest niebez­pieczne dla życia matki. Mama dziecka jed­nak, po długiej roz­mowie z siostrą Marią Bam­biną, stanow­czo odmówiła zgody na zabi­cie jej dziecka. Zakon­nica zaś znała oso­biś­cie Pawła VI. i przyniosła Amerykance zdję­cie papieża Mon­tiniego z relik­wią (wycięty kawałek sutanny papieża). Położyła relik­wię na brzuchu kobi­ety i mod­liła się o pomoc do Pawła VI. W 34. tygod­niu ciąży wyko­nano kole­jne bada­nia u ciężarnej. Obraz klin­iczny znacznie się poprawił, a w chwili rozwiąza­nia poprzez cesarskie cię­cie w 39. tygod­niu dziecko było zupełnie zdrowe, samodziel­nie odd­y­chało i głośno płakało. Jed­nakże na orzecze­nie trwałości wyleczenia czekano, aż ówczesny noworodek skończy 15 lat.