Dzisiejsze spotkanie chcę poświęcić osobistej, opartej także o nauczanie bł. Jana Pawła II, refleksji związanej z dniem Wszystkich Świętych.
Zacznę od cytatu z listu Ojca Świętego Jana Pawła II skierowanego do Braci i Sióstr – ludzi w podeszłym wieku, opublikowanego 1 października 1999 roku. W tymże liście papież w formie modlitwy napisał takie słowa: „Pozwól, o Panie życia, abyśmy to sobie wyraźnie uświadomili i umieli cieszyć się każdym etapem naszego życia jako darem niosącym bogate obietnice na przyszłość. Spraw, byśmy z miłością przyjmowali Twoją wolę, zawierzając się każdego dnia Twoim miłosiernym dłoniom. Gdy zaś nadejdzie chwila ostatecznego «przejścia», pozwól, abyśmy umieli ją powitać z pokojem w sercu, nie żałując niczego, co przyjdzie nam porzucić. Kiedy bowiem po długim poszukiwaniu spotkamy Ciebie, odnajdziemy też wszystkie prawdziwe wartości, jakich zaznaliśmy na ziemi, a także tych, którzy poprzedzili nas w znaku wiary i nadziei”. To bardzo ważne stwierdzenie, że „odnajdziemy tych, którzy poprzedzili nas w znaku wiary i nadziei” – naszych bliskich zmarłych, przyjaciół, kolegów z pracy. Jest to wielka radość, której oczekujemy. Największa oczywiście dotyczy spotkania Boga w Trójcy Jedynego i Najświętszej Maryi Panny. Mam nadzieję i wierzę, że wielbiąc Boga, będziemy radować się obecnością najbliższych, których teraz nam bardzo brakuje.
Chciałbym odnieść się także do kwestii bolesnej, jednak nie pozbawionej nadziei. W encyklice Evangelium vitae Ojciec Święty z wielką miłością zwraca się do tych kobiet, które dopuściły się przerwania ciąży. Z wielu rozmów wiem, że ta decyzja wraca do nich, nieraz po wielu latach, w postaci ogromnego bólu i tęsknoty. Papież w encyklice Evangelium vitae niesie tym kobietom szczególną nadzieję. Powtarza w niej, że w żadnej sytuacji człowiek nie może stracić nadziei na wielkie Miłosierdzie Boże. W sakramencie pokuty zyskujemy odpuszczenie grzechów, odnajdujemy spokój sumienia. Bł. Jan Paweł II zwraca się do kobiet, które dokonały aborcji tymi słowami: „Ojciec wszelkiego miłosierdzia czeka na Was, by ofiarować Wam swoje przebaczenie i pokój w sakramencie pojednania. Odkryjcie, że nic jeszcze nie jest stracone i będziecie mogły prosić o przebaczenie także swoje dziecko. Ono teraz żyje w Bogu”. Wiemy, że życie człowieka ma dwa zasadnicze etapy: na ziemi i po śmierci. Dusza ludzka jest nieśmiertelna. Papież jeszcze jako wikary w parafii św. Floriana w Krakowie uczył studentów Politechniki Krakowskiej, którzy przygotowywali się do małżeństwa, że życie ludzkie rozpoczyna się w momencie poczęcia. To fakt naukowy i medyczny. Powtarzał również, że jako ludzie wierzący musimy pamiętać, że w momencie poczęcia Bóg stwarza nieśmiertelną duszę. Kobiety zranione przerwaniem ciąży dostały wielką nadzieję od bł. Jana Pawła II – nadzieję przebaczenia ze strony Miłosiernego Boga oraz dzieci, którym przerwały życie. Trzeba, abyśmy z tą nadzieją, ostrożnie i delikatnie, szli do tych poranionych kobiet. Niech ta refleksja będzie Waszą radością i ukojeniem na całe życie.
